Research Article
Year 2020,
Volume: 9 Issue: 1, 65 - 92, 03.06.2020
Abstract
Üniversitelerin eğitim fakültelerinde informal
ortamların kullanım durumunu ve bu ortamlardaki fen öğretimi sürecine etki eden
kriterleri akademisyenlerin görüşleriyle ortaya koymak bu araştırmanın temel
amacıdır. Araştırmanın çalışma grubunu Eğitim Fakültesi Fen Bilgisi
Öğretmenliği Lisans Programı’nda bulunan fen grubu alan derslerini veren 34
akademisyen oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak
araştırmacılar tarafından hazırlanan bir anket kullanılmıştır. Akademisyenlerin
verdikleri cevaplar SPSS 25.0 istatistik paket programı ile çözümlenmiş,
betimsel istatistiklerden frekans (f) ve yüzde (%) dağılımları şeklinde
verilmiştir. Sonuç olarak, akademisyenlerin kullandıkları informal ortamların
frekanslarının yeterli düzeyde olmadığı, kullanmak istedikleri ortamlar
sorulduğunda genel olarak frekansın arttığı görülmüştür. Akademisyenlerin,
informal ortamlarda fen öğretimi sürecinin güvenli, düşük maliyetli, kolay
ulaşılabilir ve informal ortamların fiziksel özelliklerinin ve uzman bulundurup
bulundurmamasının önemsediği sonucuna varılmıştır.
References
- Bozdoğan, A. E. (2012). Eğitim Amaçlı Gezilerin Planlanmasına İlişkin Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Uygulamaları: Altı Farklı Alan Gezisinin Değerlendirilmesi, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(2), 1049 – 1072.
- Büyüköztürk, Ş., Kılıç, E., Akgün, Ö., Karadeniz, ve Ş., Demirel, F. (2016). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Pegem Yayıncılık.
- Demircioğlu G. ve Aslan A. (2018). A review on Turkish graduate studies performed on out-of-school learning environments. Karadeniz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Dergisi, 8(16), 379-402.
- Diamond, J. (1986). The behaviour of family groups in science museums. Curator: The Museum Journal, 29 (2), 139 – 154.
- Hannu, S. (1993). Science centre education. motivation and learning in ınformal education. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Helsinki Üniversitesi, Öğretmen Eğitimi Anabilim Dalı, Helsinki: Finlandiya.
- Kaptan, F. (1999). İlköğretimde fen bilgisi öğretimi öğretmen el kitabı. Modül 7, 9. Ankara: MEB.
- Karademir, E. (2013). Öğretmen ve Öğretmen Adaylarının Fen ve Teknoloji Dersi Kapsamında Okul Dışı Öğrenme Etkinliklerini Gerçekleştirme Amaçlarının Planlanmış Davranış Teorisi Yoluyla Belirlenmesi (Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara), 174, 339042
- MEB. (1973). Milli Eğitim Temel Kanunu, Ankara.
- MEB. (2005). İlköğretim fen ve teknoloji dersi öğretim programı, Ankara: MEB Yayınları.
- Orion, N. ve Hofstein, A. (1994). Factors that influence learning during a scientific field trip in a natural environment. Journal of Research in Science Teaching, 29, 1097–1119.
- Saraç, H. (2017). Türkiye’de okul dışı öğrenme ortamlarına ilişkin yapılan araştırmalar: içerik analizi çalışması. Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi, 3 (2), 60- 81.
- Serin, U., Serin, O. ve Kesercioğlu, T. (2005). Eğitim fakülteleri ilköğretim bölümü öğrencilerinin fen bilimlerine yönelik tutumlarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. TED Eğitim ve Bilim Dergisi, 30(138), 38-44.
- Storksdieck, M. (2001). Differences in teachers’ and students’ museum field-trip experiences. Visitor Studies Today, 4(1), 8 -12.
- Türkmen, H. (2010). İnformal (sınıf-dışı) fen bilgisi eğitimine tarihsel bakış ve eğitimimize entegrasyonu. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3 (39), 46-59.
- Türkmen, H. (2015). İlkokul öğretmenlerin sınıf dışı ortamlardaki fen öğretimine bakış açıları. Journal of European Education, 5 (2), 47-55.
- Türkmen, H. (2018). Ortaokul öğretmenlerinin sınıf-dışı ortamlarda öğretime bakış açıları. Ege Sosyal Bilimler Dergisi / Journal of Ege Social Science. 1 (1), 12-26.
- Yüksek Öğretim Kurumu. (2018). Fen Bilgisi Öğretmenliği Lisans Programı. İnternetten 5 Haziran 2018 tarihinde http://www.yok.gov.tr/documents/10279/41805112/Fen_Bilgisi_Ogretmenligi_Lisans_Programi.pdf adresinden indirilmiştir.
Year 2020,
Volume: 9 Issue: 1, 65 - 92, 03.06.2020
Abstract
References
- Bozdoğan, A. E. (2012). Eğitim Amaçlı Gezilerin Planlanmasına İlişkin Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Uygulamaları: Altı Farklı Alan Gezisinin Değerlendirilmesi, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(2), 1049 – 1072.
- Büyüköztürk, Ş., Kılıç, E., Akgün, Ö., Karadeniz, ve Ş., Demirel, F. (2016). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Pegem Yayıncılık.
- Demircioğlu G. ve Aslan A. (2018). A review on Turkish graduate studies performed on out-of-school learning environments. Karadeniz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Dergisi, 8(16), 379-402.
- Diamond, J. (1986). The behaviour of family groups in science museums. Curator: The Museum Journal, 29 (2), 139 – 154.
- Hannu, S. (1993). Science centre education. motivation and learning in ınformal education. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Helsinki Üniversitesi, Öğretmen Eğitimi Anabilim Dalı, Helsinki: Finlandiya.
- Kaptan, F. (1999). İlköğretimde fen bilgisi öğretimi öğretmen el kitabı. Modül 7, 9. Ankara: MEB.
- Karademir, E. (2013). Öğretmen ve Öğretmen Adaylarının Fen ve Teknoloji Dersi Kapsamında Okul Dışı Öğrenme Etkinliklerini Gerçekleştirme Amaçlarının Planlanmış Davranış Teorisi Yoluyla Belirlenmesi (Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara), 174, 339042
- MEB. (1973). Milli Eğitim Temel Kanunu, Ankara.
- MEB. (2005). İlköğretim fen ve teknoloji dersi öğretim programı, Ankara: MEB Yayınları.
- Orion, N. ve Hofstein, A. (1994). Factors that influence learning during a scientific field trip in a natural environment. Journal of Research in Science Teaching, 29, 1097–1119.
- Saraç, H. (2017). Türkiye’de okul dışı öğrenme ortamlarına ilişkin yapılan araştırmalar: içerik analizi çalışması. Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi, 3 (2), 60- 81.
- Serin, U., Serin, O. ve Kesercioğlu, T. (2005). Eğitim fakülteleri ilköğretim bölümü öğrencilerinin fen bilimlerine yönelik tutumlarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. TED Eğitim ve Bilim Dergisi, 30(138), 38-44.
- Storksdieck, M. (2001). Differences in teachers’ and students’ museum field-trip experiences. Visitor Studies Today, 4(1), 8 -12.
- Türkmen, H. (2010). İnformal (sınıf-dışı) fen bilgisi eğitimine tarihsel bakış ve eğitimimize entegrasyonu. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3 (39), 46-59.
- Türkmen, H. (2015). İlkokul öğretmenlerin sınıf dışı ortamlardaki fen öğretimine bakış açıları. Journal of European Education, 5 (2), 47-55.
- Türkmen, H. (2018). Ortaokul öğretmenlerinin sınıf-dışı ortamlarda öğretime bakış açıları. Ege Sosyal Bilimler Dergisi / Journal of Ege Social Science. 1 (1), 12-26.
- Yüksek Öğretim Kurumu. (2018). Fen Bilgisi Öğretmenliği Lisans Programı. İnternetten 5 Haziran 2018 tarihinde http://www.yok.gov.tr/documents/10279/41805112/Fen_Bilgisi_Ogretmenligi_Lisans_Programi.pdf adresinden indirilmiştir.
There are 17 citations in total.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Makaleler |
| Authors | |
| Publication Date | June 3, 2020 |
| Published in Issue | Year 2020 Volume: 9 Issue: 1 |
Cite
Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (Amasya Education Journal)